W razie konieczności pozwalały one spiętrzyć wodę tworząc zalewy utrudniające podejście do umocnień. W czasie I wojny światowej Cytadela pełniła rolę zaplecza, ponieważ Poznań leżał poza obszarem działań wojennych. Została opanowana przez powstańców wielkopolskich 29 grudnia 1919 roku. W okresie międzywojennym stacjonowały tu jednostki Wojska Polskiego – w tym: 7. Batalion Telegraficzny, 7. Batalion Sanitarny, XII Batalion Kolejowy, 7. Batalion Administracyjny, 7. Szwadron Taborów i 3. Pułk Wojsk Kolejowych. W 1939 roku część z nich znalazła się w składzie Armii „Poznań”. Na Cytadeli mieściła się podległa Oddziałowi II Sztabu Głównego Wojska Polskiego stacja pelengacyjno-nasłuchowa nr 4, zajmująca się radio wywiadem na kierunku niemieckim. Po zajęciu Poznania przez Niemców 10 września 1939 roku więziono tu jeńców polskich, a później także alianckich. W okresie okupacji mieściła się tu także strzelnica doświadczalna zakładów Deutsche Waffen- und Munitionsfabriken AG. Chrzest bojowy Cytadela przeszła zimą 1945 roku – została zdobyta przez Armię Czerwoną 23 lutego. W latach 1950-1958 pozyskiwano z tego terenu cegły na budowę osiedli mieszkaniowych w Poznaniu i odbudowę Warszawy. Fort Winiary, częściowo zniszczony w czasie działań wojennych, przetrwał do lat 60. XX wieku, kiedy to rozebrano pozostałości budowli fortecznych i utworzono 100 hektarowy park. W jego obrębie zlokalizowano Muzeum Uzbrojenia i Muzeum Armii „Poznań”.