O Potockim pisano w prasie, że poluje na lwy w Afryce. O Siemińskim, że hoduje konie wyścigowe, a Lanskoroński grzebie w starożytnościach Pamfilii. O mnie natomiast, że organizuje spółki, prowadzę fabryki, chleb daje setkom ludzi, dobrobyt stwarzam, koleje buduje, lasy chronię od zniszczenia. Zdolność moja dana mi chyba była przez rodziców, a może i przez dziadków drogich – Zamoyskich, Działyńskich i Czartoryskich. Ród mój cieszył się wielkim uznaniem, bo kiedy wszystkiem prawie familią polskich magnatów zarzucano sprzymierzenie się z zaborcami, o nas mówiono ród bez zdrajców. Nienawiść moją wobec władz niemieckich demonstrowałem wiele razy, o nieroztropności moje wobec zaborców upomniała mnie listownie matka moja – Jadwiga – pisała do mnie…
<Jadwiga>
… Proszę cię, o żadną rzecz jakakolwiek zajść może nie gniewaj się. Raczej nie złość się, bo złość z natury swojej jest tak krótkotrwała i gwałtowna, a więc kto chce wytrwać do końca ten musi być spokojny.
